कुन्दन गजल

चलाकक शहरमे चलाकी कऽ विधि जानि लेलौं  गजब भेल चालनिसँ हम पानि जे छानि लेलौं  बहुत दिनसँ खोजैत रहियै अपन शत्रुके हम  अचानक नजरि ऐना पर गेल पहिचानि लेलौं  मिला देत ओ माटिमे हमरा धमकी दऽ गेलै  जनमि गाछ छू लेब हमहूँ गगन ठानि लेलौं  कते साक्ष्य प्रस्तुत करू आर प्रेमक परखमे  अहाँ केर पाथर हिया देवता मानि लेलौं  कलीके खिलल‌ देखि बचपन पड़ल मोन काइल  भसाबैत निर्मालके देखिते आइ हम कानि लेलौं  विरहमे किए मित्र जिनगी बितेबै अनेरो  पहिल छोड़ि गेलै त की दोसरो आनि लेलौं  अलग बात छै ई जे हम होशमे नै छी 'कुन्दन'  भले लड़खड़ाइत अपन ठाम ठेकानि लेलौं  122-122-122-122-122  (बहरे मुतक़ारिब मोअश्शर सालिम)  © कुन्दन कुमार कर्ण 

Add caption

दोसरकें बात पर नै उछल एको डेग अपनासँ तूँ चल अपने वुद्धि काज देतौ‌ रे चाहे छी मूर्ख चाहे पढ़ल लोहा सेहो लीबि जाइ छै बोली जे रहतौ मीठ सरल संघर्षे कऽ नाम छै जिनगी घर बैसि भेटलै ककरा फल  शमशान रहल हेतै कहियो जै ठां देखै छी आइ महल ओकर चुप्पी बुझाइ नाटक ओ जे बाजै त लागै गजल दुनियासँ भागब किए कुन्दन दलदलमे रहि खिलै छै कमल बहरे मीर © कुन्दन कुमार कर्ण

केओ हाल जँ पुछतै कहि देब गोपीचन गुदरिया जकाँ गामे गाम फिरै छै गाबैत सोहर ओ पमरिया जकाँ जल थल अग्नि पवन चाहे हो गगन छै प्राण सभमें‌ जखन फेरो देह पुरनका ने हम किए बदलब चदरिया जकाँ अन्चिहार‌ रहौ या चिन्हार रहलौं संग दुखमे सदति स्वार्थी सोच हमर नै छै एखनो कोनो शहरिया जकाँ आर्थिक वृद्धि गजब देखल ऐतिहासिक एहि सरकारमे नमरी ऐंठ गरीबक आगू चलै मातल हजरिया जकाँ सत्तामेसँ निकल मुठ्ठी भरि उठा ले माटि आ सत बता पुरखा एहि वतनमे पाछू ककर बसलै बहरिया जकाँ 'कुन्दन' जीबि रहल छी हम ओकरा बिनु कोन विधि की कहू कोशी बागमतीके मारल समस्तीपुर खगड़िया जकाँ 2221-1222-2122-2122-12 © कुन्दन कुमार कर्ण 

मोन तोहर तूँ गारि दे चाहे या मारि दे शर्त एके टा छै हिया हमरासँ हारि दे लोक प्रेमी शायर पिअक्कड आदमी बुझै हम असलमे की आब तोंही मोन पारि दे चोरचनकें छै राति ताकै सब अकाशमे हम हृदयमे तकबै हृदय बनि तूँ निहारि दे रोपि तुलसी छै गेल तोरे नामकें जखन आबि सारा पर एक लोटा पानि ढारि दे प्रेम कहियो नै एकतर्फी भेल बूझि ले आगि अपनो तूँ ले लगा हमरो पजारि दे 2122-2212-2212-12 © कुन्दन कुमार कर्ण

दुन्नू आँखि मूनि बाजै छह अन्हार छै अपने चालि ठीक नै गलते संसार छै बेगरता बहुत सकरता नुनक नै छलै सत्ता पाबिते बनल‌ धनकें पैकार छै पैसा जाति धर्ममे जनते बंटल मुदा भ्रष्टाचार लेल बस दोषी सरकार छै धरतीयोक धीर टुटलै लीला देखिते उब्जाबै वला दुबर बेचै बौकार छै सम्हरि नै‌‌ रहल महामारी दुनियाँ बुते असरा आब गामकें बाबा डिहबार छै 2221-2122-2221-2 © कुन्दन कुमार कर्ण

जकरा बुते उठल नै खर कहत बनेलौं नवका घर एक दिन बर जोतलनि हर हगलनि‌ पदलनि लगलनि जर घिनमाघिन चललै सबतरि हम छियै उपर तूँ छी तर मौगी खातिर रूसल छौड़ा नोकरी चाकरी ठां नै ठर साँच किए बजलियै अहाँ मनुष छियै की मनुषक झर 22-22-22-2 © कुन्दन कुमार कर्ण

उनको नजरमा म पागल जस्तै छु वर्षा बिनाको म बादल जस्तै छु  बुझ्छिन् कुनै दिन उनी मेरो मूल्य बज्ने गजलमा म मादल जस्तै छु  सजिलै कहाँ टिप्न मेरो मुटु नै छ वनमा फलेको म काफल जस्तै छु  बोलाउ छन् कुन बखत के ठेगान भगवानका लागि भाकल जस्तै छु  कस्तो अनौठो छ कुन्दन यो प्रेम चोटै नखाई म घायल जस्तै छु  2212-2122-221 © कुन्दन कुमार कर्ण

समुच्चा नगरमे मचल छै शोर भोलाकें बसहा लऽ गेलै चोर शुभम नै जानल स्कंद नै बूझल गौरी चकित भेलनि भोरे भोर भोलाकें बसहा................... ॠषि मुनि देवता चलल खोजीमे ककरो नै भेटल टूटलो डोर भोलाकें बसहा................... भागि चोर लगसँ कैलाश एलै बसहाकें भक्ति सेहो बेजोड़ भोलाकें बसहा................... समुच्चा नगरमे मचल छै शोर कैलाश पर बरलै फेर इजोर गीत‌ बाजै छै जेना मटिकोर बसहा संग नाचै चिरै चकोर 222222222 © कुन्दन कुमार कर्ण

हाथ डमरू कान कुण्डल शीर्ष शोभै चान हे बैसि पर्वत पर धरै एकान्तमे शिव ध्यान हे रुद्र माला बांहि पहिरल बाघ छाला जांघमे साँप धारण कण्ठ केने देह मातल भांगमे पाप नाशक धर्म रक्षक जग करै कल्याण हे हाथ डमरू कान कुण्डल................... नैन खुजिते फूल बरसै ठोर बजिते प्रेम यौ इन्द्र नारद भक्त बनि पूरा करै सब नेम यौ शुद्ध रहिते भाव सहजे देत सब वरदान हे हाथ डमरू कान कुण्डल................... हाथ डमरू कान कुण्डल शीर्ष शोभै चान हे बैसि पर्वत पर धरै एकान्तमे शिव ध्यान हे 2122-2122-2122-212 (बहरे रमल मुसम्मन महजूफ) © कुन्दन कुमार कर्ण

लगा आगि ओ पानि ढारै अपने अछैते बसल घर उजारै अपने तमासा कहब की बुझू अज्ञानी उडा धान खखरीक लारै अपने रहल ठोर चुप्पे मुदा नैना सब दबल बात मोनक उघारै अपने प्रतीक्षा जबाबक अधूरे रहलै लिखै पत्र आओर फारै अपने किए लोक लोकेसँ नै डेरेतै अपन लोककें जे बजारै अपने मिलै लेल तैयार छी हम कुन्दन समय देत ओ फेर टारै अपने 122-122-122-22 (बहरे मुतकारिब मुसम्मन अस्लम) © कुन्दन कुमार कर्ण

इन्टरनेट तथा सामाजिक सञ्जालले गर्दा सर्जकहरुलाई   आफ्ना सृजना पाठकहरु समक्ष पुर्याउन अत्यन्त सहज र सरल भएको छ । विद्युतीय पुस्तक तथा ब्लागहरु पढ्ने चलन बढ्दो क्रममा छ । सर्जकहरुले आफ्ना रचनाहरुको सम्बन्धमा पाठकहरुको प्रशंसा र प्रतिकृया सामाजिक सञ्जाल मार्फत द्रुतगतिमा पाउने हुनाले सामाजिक सञ्जालहरुमा व्यापक रुपमा साहित्यिक गतिविधि भै रहेको देख्न सकिन्छ । साहित्यका विभिन्न विधाहरुका नामबाट सयौं समूह तथा पेजहरु निर्माण भएका छन् ।   यहीं सहजता र सरलताले गर्दा सर्जकहरुको संख्या समेत दिनानुदिन बढ्दै गइरहेको छ । ब्लाग तथा सामाजिक सञ्जालहरुमा कविता ,  कथा ,  लघु कथा ,  गजल ,  हाइकु ,  दोहा ,  गीत आदी लगायत विधाका रचनाहरु निरन्तर साझा भै राखेका हुन्छन् । साहित्यिक गतिविधि तथा रचनाकारहरुको संख्यामा वृद्धि हुनु साहित्यका लागि सकारात्मक कुरा भएतापनि अध्धययन , अभ्यास र शिल्पको अभावमा कुनैपनि विधाको नियम नै नजानी जथाभावी गरिने रचनाले साहित्यमा विकृति र पाठकमा भ्रम सृजना नहोस् भनेर त्यतिकै सचेत हुनुपर्ने अवस्था देखिन्छ । जापानीज साहित्यबाट आएको हाइकु होस् वा अरबी साहित्यबाट आएको गजल किन